Η αυθεντικότητα του έργου του Καραβάτζιο πιστοποιήθηκε το 1963 από τον διάσημο κριτικό τέχνης Roberto Longhi.
Ένα πορτρέτο του μπαρόκ ζωγράφου Καραβάτζιο, το οποίο από την ανακάλυψή του βρισκόταν σε ιδιωτική συλλογή για περισσότερα από 60 χρόνια, παρουσιάζεται στο κοινό για πρώτη φορά σε μουσείο στη Ρώμη.
Ο Καραβάτζιο, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Μιχαήλ Άγγελος Μερίσι, ήταν δάσκαλος της τεχνικής του chiaroscuro (φωτοσκίαση). Πέθανε το 1610 σε ηλικία 38 ετών, μετά από μια ταραχώδη ζωή.
Το συγκεκριμένο έργο χρονολογείται από τον 17ο αιώνα και απεικονίζει τον Monsignor Maffeo Barberini, ο οποίος αργότερα έγινε γνωστός ως Πάπας Ουρβανός Η’. Η αυθεντικότητα του έργου πιστοποιήθηκε το 1963 από τον διάσημο κριτικό τέχνης Roberto Longhi.
«Είναι ο πίνακας που όλοι ήθελαν να δουν εδώ και χρόνια»
Ο πίνακας του Καραβάτζιο θα εκτίθεται στο μουσείο Palazzo Barberini έως τις 23 Φεβρουαρίου 2025.
«Είναι ο πίνακας του Καραβάτζιο που όλοι ήθελαν να δουν εδώ και χρόνια», δήλωσε ο διευθυντής του μουσείου, Thomas Clement Salomon. «Δεν έχει ποτέ εκτεθεί, δανειστεί ή αποτελέσει αντικείμενο εκθέσεων», πρόσθεσε.
«Μαγνητική δύναμη»
Πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα πορτρέτα του Καραβάτζιο που δεν έχουν χαθεί ή καταστραφεί.
«Μόνο λίγοι ειδικοί από τη δεκαετία του 1960 είχαν την ευκαιρία να το δουν από κοντά, και είναι άλλο να γνωρίζεις τον πίνακα από φωτογραφίες και άλλο να τον δεις από κοντά και να καταλάβεις την ποιότητά του, την σχεδόν μαγνητική του δύναμη», δήλωσε η ιστορικός τέχνης Paola Nicita.
Ο πίνακας απεικονίζει καθιστό τον Barberini να φοράει ράσο, να κρατάει με το αριστερό χέρι του ένα διπλωμένο γράμμα και με το άλλο δείχνει, καθώς κοιτάζει προς τα δεξιά του.
Ο Καραβάτζιο, γνωστός για την τεχνική chiaroscuro (φωτοσκίαση), αποτύπωσε με δεξιοτεχνία τα χαρακτηριστικά του Barberini, αναδεικνύοντας την ιδιαίτερη ρεαλιστική ποιότητα του έργου.
Η γκαλερί Palazzo Barberini της Ρώμης φιλοξενεί ακόμα τρία έργα του Καραβάτζιο: Ο Άγιος Φραγκίσκος σε διαλογισμό (1606-1607), ο Νάρκισσος (1597-1599) και η Ιουδήθ αποκεφαλίζει τον Ολοφέρνη (1598-1599).
